W Biłgorajskim Centrum Kultury zorganizowano koncert "Tango Caffe" w wykonaniu zespołu En Vivo z gościnnym udziałem Piotra Ostrowskiego (akordeon) i Jakuba Kaczora (gitara). Wydarzenie odbyło się w piątek 5 kwietnia w sali kameralnej.

Zespół En Vivo wystąpił w składzie:

Jarosław Kloc - akordeon
Miłosz Stelmach - akordeon
Adam Larwa - akordeon
Adrian Stelmach - akordeon
Rafał Różański - skrzypce
Marcin Martyka - klarnet
Gabriel Grabias - klarnet
Julia Rutkowski - flet
Emil Martyka - trąbka
Amelia Myszak - wiolonczela
Mateusz Wyroślak - instrumenty perkusyjne
Beniamin Gleń - instrumenty perkusyjne

W programie koncertu znalazły się utwory autorstwa Astora Piazzolla oraz Richarda Galliano.

Astor Piazzolla - mistrz tanga, kompozytor, który zrewolucjonizował muzykę swojej rodzinnej Argentyny. W latach pięćdziesiątych własnoręcznie wynalazł nuevo tango, unowocześnioną wersję namiętnych rytmów tanecznych, które narodziły się w Buenos Aires w latach osiemdziesiątych XIX wieku.

Urodzony w Argentynie, ale wychowany w Nowym Jorku, był muzykiem wykształconym klasycznie, mając jednocześnie kontakt z jazzem, który był tak ważną częścią życia miasta, a także przesiąknięty muzyką tango swojej ojczyzny. Grając na bandoneonie, argentyńskiej formie akordeonu, rozwinął eklektyczny pogląd, grając muzykę wykraczającą poza gatunki, mającą korzenie w formach łacińskich, ale zawierającą motywy klasyczne i zabarwioną różnymi wpływami jazzowymi.

Richard Galliano - akordeonista, multiinstrumentalista i kompozytor francuski . Ur. w 1950 r. w Cannes(Francja). Należy do grona najwybitniejszych europejskich twórców, dla których jazz, muzyka klasyczna, przeboje muzyki rozrywkowej i etnicznej stanowią jednakowe i ważne źródła. Najważniejszym źródłem jest jednak nieśmiertelne argentynskie tango.

Na przestrzeni lat Galliano współpracował z wieloma wybitnymi artystami. Przełomowym momentem w jego karierze były koncerty z Astorem Piazzollą. To właśnie genialny Argentyńczyk nauczył Galliano innego traktowania rytmu, harmonii oraz melodii. Muzyka Piazzolli, owo melodyjne, folkowo-jazzowe "nuevo tango" stało się dla Galliano ważną inspiracją. Jego "tango mussette" zaczęło łączyć jazzową improwizację Jarretta, Parkera i Coltrane'a z impresjami Ravela i Debussy'ego.