~ Tutaj powinien być pomnik wyklętych >   pięknie, dla tego kto odważył się zrobić taki czyn! nie można bać się "psubratów" komuny ...
Wnioskuję o Tytuł: Zasłożony Honorowo ten kto namaścił ten pomnik farbą ... SZACUnEK WIELKI
Żołnierze wyklęci – kim byli, czemu komuniści tak się ich bali?
Żołnierze wyklęci to przede wszystkim żołnierze niezłomni. Żaden z nich nie zasługuje na miano wyklętego, zasługują na nie ci, którzy zaprzedali się nowemu, bolszewickiemu reżimowi, nie ludzie, którzy walczyli i przelewali krew za całkowicie niepodległą Polskę.
Mimo kapitulacji Niemiec nie uznali końca II wojny światowej i z bronią w ręku wystąpili przeciwko władzom Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Żołnierze podziemia zostali wyklęci przez system, który starał się za wszelką cenę doprowadzić do sowietyzacji Polski oraz całkowitemu przyporządkowaniu jej ZSRR. Według władz PRL-u byli faszystami, zaplutymi karłami reakcji i pospolitymi bandytami. Komunistyczna propaganda przedstawiała ich w ten sposób za sprawą lęku jaki wzbudzali w przedstawicielach władzy m.in. przez ataki na konwoje i wykonywanie wyroków śmierci na najgorliwszych katach narodu polskiego. Przez to zostali odarci ze wszystkich praw. Po kolei byli tropieni, aresztowani, torturowani i mordowani. Bicie więźniów prawie na śmierć, pozorowanie egzekucji, pozbawianie możliwości ruchu, wody i pożywienia były na porządku dziennym w ubeckich więzieniach. Każdy z niezłomnych żołnierzy przechodził przez te i wiele innych gorszych tortur, m.in. pozbawienie snu, miażdżenie palców kończyn czy wlewanie benzyny do nosa. W ten sposób zostali nagrodzeni przez oficerów śledczych UB za walkę o wolność ojczyzny. Według danych w latach 1945-1956 zginęło ponad 9 tysięcy żołnierzy, jednak to wciąż było za mało, pamięć miała zginąć razem z nimi. Sowieci dołożyli wszelkich starań, aby ich dzieje zniknęły z kart historii i pamięci Polaków. Starannie zacierali ślady popełnionych zbrodni, setki zamordowanych pochowano w nieoznaczonych kwaterach lub zbiorowych mogiłach, z których tylko część została odnaleziona, lub aby dodatkowo ich upodlić grzebali ich w dołach kloacznych i torfowych, na śmietnikach, często w miejscach pochówku stawiano toalety publiczne. Nie na taki los zasłużyli. Pamięć o tych niezłomnych żołnierzach przetrwała dzięki stowarzyszeniom kombatanckim i naukowym, organizacjom patriotycznym oraz bliskim zamordowanych, którzy uniknęli śmierci z rąk reżimu sowieckiego. Przez lata żądali od niepodległej ojczyzny złożenia hołdu jej dzieciom, które poległy w walce. Odpowiedzią była cisza. Dopiero z chwilą powołania w 1999 r. Instytutu Pamięci Narodowej pamięć o wyklętych przez komunistów bohaterach zaczęła wracać na karty historii. IPN, oprócz przejęcia dokumentów powojennego podziemia zbrojnego, uruchomił badania naukowe. Ich efektem były setki publikacji, m.in. „Atlas Podziemia Niepodległościowego 1945-1956”. Dzięki temu dzieje żołnierzy zostały nie tylko zapisane, ale również spopularyzowane. Minęło wiele lat zanim władze wolnej Polski zdecydowały upamiętnić walkę niezłomnych synów polskiej ziemi. Prezydent RP Lech Kaczyński i prezes IPN Janusz Kurtyka podjęli się tego zadania. Z ich inicjatywy 4 lutego 2008 roku sejm ustanowił Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych, przypadający na 1 marca. Jednak nazwa święta powinna zostać zmieniona na Narodowy Dzień Żołnierzy Niezłomnych, bo wierni ojczyźnie Polacy ich nie wyklęli. Zrobili to sowieci i zaprzedani im komuniści. Nie na taki tytuł zasłużyli za poświęcenie życia za wolną ojczyznę.