~ j 64   Wybory Z tekstu autorstwa Marcina Fijołka opublikowanego przedwczoraj na łamach portalu wPolityce.pl wynika, że PiS przymierza się do zmian w ordynacji wyborczej, które miały by mieć zastosowanie w najbliższych wyborach samorządowych (2018 rok) oraz wyborach parlamentarnych (2019 rok). O ile sugerowane zmiany w przypadku wyborów samorządowych nie wywołują wielkich emocji (powiedziałbym nawet, że są pożądane - np. liczenie głosów w warunkach działającego monitoringu), to zmiany proponowane w przypadku wyborów parlamentarnych mogą wywołują poważne wątpliwości.


W największym skrócie - celem miałaby być tak "skrojona" ordynacja, która przy poparciu rzędu 40-43 proc. miałaby dać partii Jarosława Kaczyńskiego ok. 276 mandatów w Sejmie, a więc magiczną granicę 3/5, która pozwoliłaby nie oglądać się na prezydenckie weta.
Jak PiS miałby tego dokonać? Otóż w kierownictwie na Nowogrodzkiej w Warszawie chcieliby podobno podzielić Polskę na 100 okręgów wyborczych, tak aby w każdym z nich byłoby do zgarnięcia od minimum 3 do maksimum 5 mandatów (średnio 4,6 w skali kraju). System taki premiowałby partie mające co najmniej 15-20 proc. poparcia społecznego. Tylko one w praktyce mogłyby liczyć na zdobycie mandatu w okręgu, gdzie do przejęcia byłoby od 3 do 5 miejsc w Sejmie. Partie z poparciem mniejszym niż 10 proc. miałby olbrzymie problemy ze zdobyciem mandatu. Efekt byłby taki, że pomimo przekroczenia 5-procentowego progu wyborczego, ugrupowania takie wprowadzałyby do Sejmu zaledwie kilku parlamentarzystów (może 5-10, a nie jak obecnie 16-40).
Beneficjentem tej sytuacji byłyby największe partie z największym poparciem. W ten sposób zaledwie 40 proc. poparcie mogłoby w rzeczywistości oznaczać zdobycie ponad 3/5 miejsc w Sejmie.